شتاب در نابودیِ تالار وحدت برای چیست؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نابود کردن داشته‌های ملی تنها این نیست که مته‌ برقی به دست بگیری و به جان سازه‌ها و یا ساختمان‌های قدیمی بیفتی؛ گاهی هموار کردنِ مسیرِ زوال و نابودیِ این مکان‌های ملی دردناک‌تر از هر چیزی است. وقتی این هموار کردن مسیر تنها هدفش کسب درآمدهای مالی باشد؛ دل هر شاهد و بیننده‌ای را به درد می‌آورد.

شاید در ذهنتان دنبال مصداقی برای این حرف‌ها می‌گردید؛ جای چندان دوری نیست، همین نزدیکی‌ها، نزدیک همین چهارراه ولیعصر؛ تالار وحدت. شاید تنها سالن استاندارد برای اجرای موسیقی در ایران همین تالار وحدت باشد. تالاری که از سرمایه‌های ملی محسوب می‌شود و قدمتی نزدیک به نیم قرن دارد. چنین سالنی در هر کجای دنیا باشد در لای پرِ قو از آن مراقبت می‌کنند. اما ما با این تالار چه کرده‌ایم؟

تالاری که تمام استانداردهای لازم را دارد، جای هر کسی نیست. چنین جایی را به هر هنرمندِ درجه چندمی نمی‌دهند. علتش هم مشخص است؛ باید از آن مراقبت کرد تا آن را سالم نگه داشت و از عمر مفیدش کاسته نشود.

در سال‌های گذشته تالار وحدت را تنها در اختیار هنرمندانی می‌گذاشتند که مقام درجه یک هنری را دارا بودند. با این کار اجراها در تالار وحدت به حداقل می‌رسید و به ساختمان و سازه‌ تالار فشار کمتری وارد می‌شد و در عین حال اجرا در این تالار به نوعی کلاسِ کاری برای هنرمندان تبدیل می‌شد.

اما در سال‌های اخیر تالار وحدت درست شبیه به تالارهای عروسی فعالیت می‌کند. مسئولان این تالار به دنبال پر کردنِ برنامه‌های این تالار در تمام طول سال هستند، توجیح آنان برای این کار هم این است که حقوق کارکنان بنیاد رودکی باید پرداخت شود و تنها راه کسب درآمد و پرداخت حقوق‌ها همین اجاره دادنِ تالار وحدت است.

حتی کار به جایی رسیده که هر شب دو یا چند اجرا در این تالار برگزار می‌شود. به این اوضاع برگزاری تئاترها را هم اضافه کنید که در هر دور یک یا دو ماه به طور مرتب و هر شب در تالار وحدت به روی صحنه می‌روند.

حال با این اوضاع پس از گذشت یک دهه، به نظرتان زوارِ ساختمان تالار وحدت از هم نمی‌پاشد؟ به نظرتان دیگر تالاری مانند «وحدت» خواهیم داشت که به آن بنازیم؟ راستی چقدر طول می‌کشد که دولتی‌ها بتوانند تالاری شبیه به «وحدت» را بسازند؟

پرسش واقعی اینجاست که تدبیر و دوراندیشی مسئولان بنیاد رودکی چیست که این‌چنین با شتاب در اندیشه‌ی نابود کردن این سرمایه ملی هستند؟ آیا پرداخت حقوق کارکنان این بنیاد برای چوب حراج زدن به تالار وحدت توجیح مناسبی است؟ آن هم با حضور هنرمندانی درجه چندمی که در رؤیاهایشان هم نمی‌دیدند که نخستین کنسرت‌هایشان را در تالار وحدت برگزار کنند.

انتهای پیام/