انقلاب اسلامی ایران رهیافت انتخاب عقلانی است
سید وحید احدی نژاد .روابط عمومی هیات خدام الرضا کانونهای خدمت رضوی -خبرنگار حوزه دولت ومجلس
۲۱ اردیبهشت ۹۷
1۰20
[ad_1]
وی ادامه داد: به بیان دیگر دیدگاه قالب این است که نمی‌توان انقلاب را محصول کنش جمعی کنشگران محاسبه‌گر دانست و از منظر علم اقتصادی بدان نگریست بنابراین در ادبیات انقلاب اسلامی نیز جایگاه مفاهیم و نظریه‌های جامع‌شناختی و روانشناختی به مراتب برجسته‌تر از مفاهیم و نظریه‌های اقتصادی است.
گل‌محمدی ادامه داد: البته با وجود چنین باوری درباره ماهیت انقلاب و جایگاه پررنگ دین در انقلاب اسلامی ایران، این پدیده موضوع نوعی نگاه علم اقتصادی هم قرار گرفته است. از چنین دیدگاهی، مناسب‌ترین رهیافت برای فهم‌پذیر تعریف کردن انقلاب اسلامی ایران رهیافت انتخاب عقلانی است؛ زیرا این انقلاب محصول گزینش عقلانی کنشگران پرشمار بود که معادله‌ای سه مجهولی پیش‌رو داشتند.
وی گفت: این سه مجهول عبارت بودند از احتمال پیروزی انقلاب، هزینه‌های مشارکت در انقلاب و منافع خصوصی مورد انتظار حاصل از مشارکت. در واقع ایرانیان تقریباً از تابستان ۱۳۵۷ برای حل چنین معادله‌ای می‌کوشیدند سرانجام اکثر ایرانیان به این نتیجه رسیدند که اولاً احتمال پیروزی انقلاب بسیار زیادتر است.
دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی در ادامه افزود: پشتیبانی از سامان سیاسی موجود بسیار پرهزینه خواهد بود و ثالثاً مشارکت در انقلاب منافع مادی و معنوی ارزشمندی به ارمغان خواهد آورد. انقلاب اسلامی ایران محصول چنین محاسبه‌ای بود.
علیرضا ملائی: تاریخ‌نگاری رسمی یک نوع تاریخ‌نگاری هدایت‌شده است
علیرضا ملائی توانی دانشیار تاریخ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی از دیگر سخنران این برنامه بود که با موضوع چالش‌های بزرگ در گفتمان تاریخ‌نگاری رسمی انقلاب اسلامی به ارائه سخن پرداخت و اظهار داشت: منظور از گفتمان تاریخ‌نگاری رسمی انقلاب اسلامی مجموعه عوامل درون زبانی و برون زبانی است که روایت جمهوری اسلامی را از تاریخ انقلاب شکل می‌دهد.
وی افزود: این روایت بازتاب‌دهنده روش تفکر، فرهنگ و گفتمان قدرت سیاسی در تفسیر و خوانش رخدادهای انقلاب است که زیرنظر حکومت و با پشتیبانی مادی و معنوی، سیاسی و ستادی نهاد قدرت تولید می‌شود و از پیوند ناگسستنی تاریخ‌نگاری و قدرت سیاسی حکایت دارد.
علیرضا ملائی ادامه داد: تاریخ‌نگاری رسمی یک نوع تاریخ‌نگاری هدایت‌شده است که کارکردهای گفتمانی و اجتماعی آن در خدمت منافع و مطامع و انتظارات نظام سیاسی است و به صورت حساب شده در راه ثبت برداشت‌ها، رهیافت‌ها و نگرش‌های حکومت گام برمی‌دارد.
وی گفت: این نوع تاریخ‌نگاری هنگامی که در معرض بررسی انتقادی قرار می‌گیرد و یا هنگامی که گفتمان‌های تاریخ‌نگارانی رقیب مقایسه شود با کاستی‌های روشی، موضوعی، معرفتی و مفهومی مواجه می‌شود که آن را با چالش‌های جدی مواجه می‌سازد.
دانشیار تاریخ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در پایان خاطرنشان کرد: تاریخ‌نگاری رسمی انقلاب اسلامی از رهگذر برجسته‌سازی هدفمندانه و دلخواهانه حوادث سیاسی خاص قصد دارد از مبانی فکری و ایدئولوژیک حکومت دفاع کند. به همین خاطر به گونه‌ای روایت‌پردازی می‌کند تا دین و روحانیت به عنوان هسته و دال مرکزی آن معرفی شود و سایر نیروها و جریان‌های مشارکت‌کننده با آرمان‌های آزادی‌خواهانه و دموکرات انقلاب در حاشیه قرار می‌گیرد تا به توجیه وضع موجود منجر می‌شود و از مشروعیت حکومت و حقانیت زمامدار از طریق بیان کارآمدی آنها دفاع می‌شود.
انتهای پیام/
[ad_2]
لینک منبع
