تنها موسیقی ما را برای جاودانگی بس/ تکریم قنبری، تکریم موسیقی است

به گزارش خبرگزاری تسنیم، «غلام شاه قنبری» شاهنامه‌خوان و خواننده برجسته بختیاری به پاس ۶ دهه فعالیت هنری با حضور اهالی فرهنگ و هنر خطه ایل بختیاری در فرهنگ سرای ارسباران تجلیل شد.

دکتر نورالله مرادی دبیر برگزاری این مراسم، شهرام گیل آبادی رییس مرکز ارتباطات و اموربین الملل شهرداری تهران، دکتر اردشیر صالح پور پژوهشگرتاریخ وفرهنگ، طیبی مشاور استاندارتهران منصوره ثابت زاده پژوهشگر و گردآورنده بیش از ۳۰ آلبوم موسیقی فولکور، دکتر محسن سلیمانی رییس فرهنگ سرای ارسباران و جمعی از اهالی فرهنگ وهنر در این مراسم حضور داشتند.

نورالله مرادی در ابتدای صحبت‌هایش ضمن قدردانی از تلاش مجمع خیرین فرهنگی در برگزاری این همایش گفت: این مجمع قریب به یکسال است که فعالیت خود را در حوزه فرهنگ آغاز و تجهیز کتابخانه در روستاهای فاقد کتابخانه در شهرستان‌های کوهرنگ و اندیکا برخی از فعالیت های این مجمع است.

به گفته مرادی فرهنگ اقوام ایرانی یکی ازدغدغه های ما است و همواره تلاش می‌کنیم افرادی که در حوزه اقوام فعالیت دارند شناخته شوند ما همان دغدغه‌ای را که برای غلامشاه قنبری داریم برای محمد اسفندیار لیلی نواز خطه سیستان بلوچستان هم داریم چرا که قدردانی از این عزیزان را قدردانی از ساحت فرهنگی کشور می‌دانیم.

مرادی با اشاره به اینکه ما باید شخصیت های فرهنگی را زمانی که در قید حیات هستند ارج نهیم در خصوص شکل گیری این مراسم توضیح داد: مدت ها مشغول نگارش کتابی در حوزه بلال‌های بختیاری بودم که یکی از رفرنس‌های من کارهای استاد قنبری با آن صدای اساطیری شان بود و هرلحظه که صدای او را گوش می‌دادم به یک کشف جدید می‌رسیدم که لایه های پنهان و قصه‌های خاص تک بیت‌ها را برایم تداعی می‌کرد  و اینکه روزی به اشتباه از یکی از شبکه‌های اجتماعی خبر فوت ایشان را خواندم و من با پیگیری‌های زیاد با او که  سرحال در اصفهان بسر می‌برد صحبت کردم و این مراسم را برنامه ریزی کردیم.

مرادی در خاتمه صحبت هایش گوش سپاری مجدد به بلال‌های استاد قنبری را پیشنهاد و تاکید کرد: برخی از این بلال ها صدها روایت و قصه دارد و درباره هر واژه که دریایی از معرفت مردمان زاگرس نشین است می‌توان کتابی نوشت.

وی با قدردانی از ۶۰ سال تلاش بی وقفه استاد قنبری و تشویق یک دقیقه‌ای این خواننده پیشکسوت با آرزوی اینکه  این مراسم برای دیگر پیشکسوتان که در حوزه فرهنگ بختیاری فعالیت می‌کنند باید تکرا شود صحنه را ترک کرد.

در ادامه اردشیر صالح پور استاد دانشگاه و پژوهشگر گفت: هویت و حیات دوباره بختیاری مدیون و مرهون موسیقی است، پیش از این از مقام و جایگاه موسیقی بسیار سخن گفته شده و تقویمش از لالایی تا گوراست. وی موسیقی را به مثابه هویت دانست و آن را از شاخصه‌های فرهنگی برشمرد که  ۴ شاخصه (زبان، تاریخ، ملیت،جغرافیا ) را با خودهمراه دارد.

وی در ادامه افزود: شکست ها و تلخ کامی‌های سیاسی بختیاری که در دو سده اخیر به رقم همه قابلیت‌های تاریخی خود موجب حرمان‌ها وگسستگی‌های اجتماعی و فرهنگی شده بود، بار سنگین جبران آن  را بر دوش اهالی موسیقی انداخت.  آری موسیقی در ایل بختیاری برایم خاطره انگیز است، این قوم به مقوله موسیقی توجه ویژه‌ای داشته که می توان موسیقی این خطه را به ۴ قسمت ( ترانه ، حماسه ، عاشقانه ها و کارترانه ( ترانه های کاربردی ) تقسیم بندی کرد.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: هرگز بختیاری را بدون دنگ ( نمایش وموسیقی ) و دونگ (سکوت) ندیدم. چوپان به کوه، دالو به خانه، برزگر به درو، بی بی ( همنوایی و شعرسرایی در سوگ ) همه و همه نغمه‌گر و نغمه سراید و اینها همه میراث فرهنگی ایل هستند(آواها ونواها- فرهنگ ناملموس) که باید زیاد و حفظ شوند.

وی با اشاره به آشفتگی‌های ساختار ایلی و عدم وجود فرهنگستان ها و گسست اعتبار فرهنگی دراین خطه گفت: آخرین سروده‌های بختیاری به شکل سنتی به سال ۱۳۳۲ می‌رسد زمانی که با ورود تکنولوژی حتی زندگی عشیره‌ای و قبیله‌ای هم دچار تغییرشده بود. در همین زمان غلام شاه قنبری کاستی را که شماره ۱۱ برروی آن بود را به بازار عرضه کرد. ترانه مریم که بعداز انقلاب تنها ترانه به شکل سنتی بود.

این پژوهشگر فرهنگ تاکید کرد: در ایل بختیاری هر هنگام رویداد و واقعه‌ای رخ می‌داد چه شکست و چه پیروزی در بر داشت، اهالی هنر به شکل سنتی در یک سیاه چادر در یک ایل گرد هم می‌آمدند و هرکدام یک بیت می‌گفتند، بیت‌ها نقد یا اصلاح می‌شد سپس آهنگ شعر را می‌نواختند که معمولا از صداهای طبیعی مانند آبشار الهام می‌گرفتند. در واقع شعرها به صورت جمعی و مشترک گفته می‌شد و هر بیت  در یک هارمونی نامی به خود می‌گرفت. این روش شعرگویی خود جزئی از کهن الگوهای فرهنگ ایرانی به شمار می‌رود.

وی در خاتمه تاکید کرد: مقام هایی که استاد قنبری می‌داند حتی در خوانندگان و ردیف خوانان کمتر دیده می‌شود و این حافظ بزرگ فرهنگ موسیقی بختیار در اصالت خود ماند و اگر نبود موسیقی بختیاری به این شکل حفظ نمی‌شد.

منصوره ثابت گردآورنده ۳۰ آلبوم موسیقی که بخشی از آوازهای غلام شاه قنبری در آنها به چشم می‌خورد به عنوان سخنران در این مراسم گفت: کار گردآوری و ثبت رقص‌ها و بازی‌های آیینی کشور را بعداز انقلاب شروع کردم سال  ۷۰ به خطه بختیاری رسیدم و در اواخر دهه ۷۰ حیران از طبیعت زیبا و مردم آنجا سه سال برای جمع آوری موسیقی بختیاری با کمک معاونت هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و حتی کوچ با ایل عشایر از زیر کوه‌های الیگودرز تا خوزستان و مطالعه یکساله ادبیات ایل بختیار و کتاب‌های ایرانی و خارجی در این خصوص گذراندم. در این سفرها استاد مجید کیانی در شناخت اصیل‌های هنر موسیقی مرا یاری کردند.

در بخش دیگری از این مراسم دکترطیبی مشاور استان دار تهران و مدیر عامل سازمان همیاری های شهرداری تهران در این مراسم ضمن خیرمقدم به حاضران و میزبانان مجلس، غلام شاه قنبری را افتخارآفرین قوم بختیاری خطاب و گفت: اگر ما در آرامش و آسایش کامل به سر بردیم، غلام شاه در آن کوه و کمر، سرما و سختی‌ها با رنج و تلاش و هنرش فرهنگ مارا حفظ کرد.

مشاور استان دار تهران در ادامه افزود: همانطور که فردوسی شعائر مارا به فرهنگ اصیل اسلامی پیوند زد و اگر او نبود شور و فرهنگ پارسی اصالت نمی‌یافت؛ غلامشاه قنبری هم در قوم بختیاری نقشی کمتر از فردوسی نداشت. او فرهنگ ایرانی را با هنرش پاسداشت.

تنها موسیقی ما را برای جاودانگی بس است

در ادامه شهرام گیل آبادی رییس ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران ضمن تاکید بر ارزش موسیقی گفت: اگر هیچ نداشته باشیم فقط موسیقی داشته باشیم ما را برای جاودانگی بس است.

وی تاکید کرد: یادمان باشد که موسیقی فقط دستاویز قوم من برای نیایش است، دستاویز چهره زاگرس برای زمزمه‌های عاشقانه است، دستاویز قومی است که فقط خدا برایش مهم است.

مشاورشهردارتهران در ادامه افزود: تکریم غلامشاه قنبری تکریم موسیقی است همان موسیقی‌ای که از لحظه به دنیا آمدن تاگور باماست.

شاهنامه خوانی نوربخش احمدزاده واجرای قطعاتی توسط غلامشاه قنبری بخش دیگری از این مراسم بود.

در خاتمه مراسم لوح سپاسی با حضور شهرام گیل آبادی ، محسن سلیمانی، نورالله مرادی و اردشیر صالح پور به غلام شاه قنبری اهدا شد.

انتهای پیام/