دیدگاه آیت‌الله العظمی شیرازی درباره عاملان اعدام منصور

خبرگزاری فارس ـ گروه تاریخ: غیرشرعی بودن «مطلقِ »ترور و نیز القای دیدگاه منفی در باب اعدام انقلابی حسنعلی منصور -عامل قانونی شدن کاپیتولاسیون در ایران – هماره به مثابه حربه‌ای جهت بی ارزش کردن این رخداد تاریخی، توسط مخالفان مورد استفاده بوده است. اینک در سالروز این رخداد،متن پرسش و پاسخ مدرسین حوزه علمیه قم با مرحوم آیت الله العظمی سید عبدالله شیرازی (قده)را درپی می‌آوریم که نمایانگر دیدگاه آن فقید سعید در این باب است.  

***

محضر مبارک حضرت آیت‌الله‌العظمی جناب آقای شیرازی مد ظله العالی، نجف اشرف.

به عرض عالی می‌رساند: پس از حادثه قتل حسنعلی منصور که برخلاف نص آیه کریمه «وَ لَن یَجْعَلَ اللّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلًا»(۱) بیگانگان را بر ملت مسلمان ایران مسلط کرد و استقلال مملکت را به مخاطره انداخت، علما و جامعه روحانیت را که «الراد علیهم کالراد علی الله»، به طرز موهنی ستون پنجم نامید و مرجع عالی‌قدر حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی مد ظله را تبعید کرد، و بالغ بر صد نفر از روحانیون و مردم مسلمان و متدین بازار تهران را که به پاکدامنی، تقوی، صلاح و سداد معروف‌اند دستگیر و زندانی و از این عده سیزده نفر را به اتهام شرکت و مباشرت در قتل منصور با تقاضای اعدام تسلیم دادگاه نظامی کرد، دادگاه سرّی فرمایشی هم چهار نفر را به اعدام و بقیه را به حبس‌های طویل‌المدت محکوم ساخت.

با توجه به عملیات موهن دولت منصور نسبت به روحانیت و قوانین ضد اسلامی و ضد استقلال که شخص مزبور را در حال مبارزه با اسلام و استقلال مملکت قرار داده بود و با توجه به این که آقایان دستگیرشدگان از بهترین افراد سرشناس روحانیت و بازار تهران‌اند و با ملاحظه این که کیفیت وقوع حادثه، دلایل اتهام، جریان دادگاه و دفاعیات متهمین هیچ‌کدام به اطلاع ملت ایران نرسیده است و در صورت صحت اتهام عمل مزبور ناشی از روح دین و احساسات مذهبی نامبردگان در برابر اختناق و فشار حکومت منصور و مبارزه صریح وی با اسلام و روحانیت بوده است، بیان فرمایید:

آیا رأی دادگاه کذایی که سرنوشت آن در دادگاه تجدید نظر معلوم نیست، با موازین شرع مقدس اسلام مطابقت دارد یا خیر؟ و آیا اعدام و حبس این عده بر مبنای حکم دادگاه مزبور جایز است یا نه؟

متمنی است برای استحضار ملت ایران که با ناراحتی شدید، منتظر فتوای مراجع عظام هستند، رأی مبارک را صریحاً مرقوم فرمایید.

تاریخ ۱۳۴۴/۳/۱ـ به امضای ۵۲ نفر از مدرسین حوزه علمیه قم

بسم الله الرحمن الرحیم و له الحمد

حضرات حجج اسلام آقایان مدرسین و فضلای حوزه علمیه مقدسه قم دامت افاضاتهم

پس از اهدای سلام و استدعای دوام توفیقات آقایان از محضر مقدس خداوند متعال، در پاسخ فوق‌الذکر آن حضرات: همچنان که می‌دانید حکومت جائر ایران در این دو سه ساله اخیر آن چنان زبانه آتش ظلم و استبدادش بالا گرفته که به منظور بقای خود و انجام اوامر اربابان نصارا و یهود از هیچ‌گونه عمل خلاف دین، قانون و انسانیت فروگذار نکرده است و از نصایح سایر مراجع تقلید عظام، علمای اعلام، ناصحان و خیراندیشان ملت اثری جز مزید شرارت به وجود نیامد (و مازادهم الا طغیانا و ظلما) و پس از جعل قوانین برخلاف دیانت مقدسه اسلام و خونریزی‌ها از قبیل فاجعه عظیمه مدرسه فیضیه قم و کشتار هزاران نفر از ملت مسلمان ایران در روز ۱۲ محرم‌الحرام به جرم حق‌گویی و مساعدت علما که فراموش شدنی نیست و سایر قضایا از حبس و تضییق بر حضرات علمای اعلام و بزرگان ملت دولت منصور به دستور شاه و مساعدت مجلسین مصنوعی محرم دست به نغمه بالاتر زدند و ملت مسلمان ایران را با تصویب مصونیت اتباع امریکایی برده اجانب و مملکت مستقل چند هزار ساله ایران را تحت استعمار حقیقی اجانب قرار دادند، حضرت آیت‌الله خمینی را که یکی از مراجع تقلیدند به جرم نصیحت، حق‌گویی و برملا ساختن خطرات و نکبات این تصویب‌نامه برخلاف قانون به خارج کشور تبعید کردند که اکنون اطلاع صحیحی از حال و مکان ایشان در دست نیست، در حالی که مراجع تقلید به نص قانون علاوه بر آزادی نطق و بیان مصونیت دارند. البته به مقتضای علاقه به دیانت، ناموس، آب و خاک چنانچه حوادثی از قبیل قتل منصور و مانند آن پیش آید جای هیچ‌گونه تعجبی نیست و به‌طور مسلم حکم دادگاه در این باره نسبت به اعدام و حبس آن عده هیچ‌گونه از نظر شرع ارزش ندارد و نمی‌توان آنها را مفسد خواند، بلکه مفسد واقعی دستگاه جبار حکومت است که در واقع خود سبب این گونه حوادث می‌شود. «وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِی الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ* أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لَکِن لاَّ یَشْعُرُونَ».(۲) و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته.

نجف اشرف، صفر الخیر ۱۳۸۵ هجری

السیدعبدالله الشیرازی

پی‌نوشت‌ها:

قرآن کریم، سوره نساء، آیه ۱۴۱.
قرآن کریم، سوره بقره، آیات ۱۱ـ۱۲.

انتهای پیام/