درد مزمن لگن در ناحیه زیر شکم است که شش ماه یا بیشتر طول می کشد.
درد مزمن لگنی می تواند دلایل متعددی داشته باشد. این درد می تواند نشانه بیماری دیگری باشد، یا می تواند به نوبه خود یک بیماری باشد. اگر به نظر می رسد که درد مزمن لگنی ناشی از یک مشکل پزشکی دیگر است، درمان این مشکل ممکن است برای از بین بردن درد کافی باشد. با این حال، در بسیاری از موارد شناسایی یک علت واحد برای دردهای مزمن لگنی ممکن نیست. در این صورت، هدف از درمان، کاهش درد و سایر علائم و بهبود کیفیت زندگی است (۱،۷،۱۱).
علائم
ممکن است درد مزمن لگنی به یک یا چند روش زیر توصیف شود:
• درد شدید و مداوم
• دردی که می آید و می رود (بی وقفه)
• دل درد
• دردهای شدید عضلات یا گرفتگی عضلات
• فشار یا سنگینی در عمق لگن
• درد هنگام حرکات روده یا ادرار کردن
• درد زمانی که برای مدت طولانی می نشینید
ناراحتی شما ممکن است پس از ایستادن برای مدت طولانی تشدید شود و ممکن است با دراز کشیدن تسکین یابد. درد ممکن است خفیف و آزار دهنده باشد، یا ممکن است آنقدر شدید باشد که کار را از دست بدهید، نتوانید بخوابید و نتوانید ورزش کنید (۸،۱۱).
علل
درد مزمن لگن یک بیماری پیچیده است که می تواند علل متعددی داشته باشد. گاهی اوقات یک اختلال ممکن است به عنوان علت شناخته شود. با این حال، در موارد دیگر، درد ممکن است نتیجه چندین شرایط پزشکی باشد؛ ممکن است در شرایط خاصی رخ دهد که بر مثانه، روده ها، ماهیچه های کف لگن یا حتی ستون فقرات تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، یک زن ممکن است اندومتریوز ( اندومتریوز بیماری است که در آن بافت مشابه پوشش رحم در خارج از رحم رشد می کند و باعث درد و ناباروری می شود. اندومتریوز تقریبا ۱۰ % (۱۹۰میلیون) از زنان و دختران در سن باروری را در جهان تحت تاثیر قرار می دهد (۴). ) و کیستیت بینابینی ( سیستیت بینابینی یک بیماری مزمن است که باعث فشار مثانه، درد مثانه و گاهی درد لگن می شود. این درد از ناراحتی خفیف تا درد شدید متغیر است. این وضعیت بخشی از طیفی از بیماری ها به نام سندرم دردناک مثانه است (۶). ) داشته باشد، که هر دوی آن ها به درد مزمن لگنی کمک می کنند (۱۱،۸).
برخی از علل دردهای مزمن لگنی عبارتند از:
o آدنومیوز
در این اختلال، بافت اندومتر به دیواره عضلانی رحم رشد می کند و باعث درد و خونریزی شدید می شود.
o اندومتریوز
این وضعیتی است که در آن بافت پوششی رحم در خارج از رحم رشد می کند. این رسوبات بافتی به چرخه قاعدگی پاسخ می دهند، درست همانطور که پوشش رحمی ضخیم می شود، هر ماه با بالا و پایین رفتن سطح هورمون می شکند و خون ریزی می کند. چون در خارج از رحم اتفاق می افتد، خون و بافت نمی توانند از طریق واژن از بدن خارج شوند (۴،۲).
o مشکلات اسکلتی عضلانی
شرایطی که بر استخوان ها، مفاصل و بافت های همبند تاثیر می گذارند (سیستم عضلانی اسکلتی) مانند فیبرومیالژیا (فیبرومیالژی یک اختلال مزمن (دراز مدت) است که باعث درد و حساسیت در سراسر بدن و همچنین خستگی و مشکل در خواب می شود، افراد مبتلا به این اختلال حساسیت بالایی به درد دارند (۳).) ، کشش عضلانی کف لگن، التهاب مفصل خلفی (سیمفیز) یا فتق می تواند منجر به درد مکرر لگن شود (۱۱).
o بیماری التهابی مزمن لگنی
در صورتی می تواند رخ دهد که یک عفونت طولانی مدت که اغلب از طریق جنسی منتقل می شود، باعث ایجاد زخم هایی شود که اندام های لگنی را درگیر می کند. این بیماری معمولا ناشی از عفونت مقاربتی از جمله کلامیدیا ( می تواند باعث عفونت در میان مردان و زنان شود. این بیماری می تواند باعث آسیب دائمی به سیستم تولید مثل زنان شود، که این امر می تواند باردار شدن بعدی را دشوار یا غیرممکن کند. کلامیدیا همچنین می تواند باعث یک بارداری بالقوه مرگبار خارج از رحم شود. ) یا سوزاک (یک بیماری مقاربتی است که در اثر عفونت با باکتری نیسریا ایجاد می شود. سوزاک غشاهای مخاطی دستگاه تولید مثل از جمله دهانه رحم، رحم و لوله های فالوپ در زنان و مجرای ادراری در زنان و مردان را آلوده می کند. ) است (۱۱).
o چسبندگی های لگنی
چسبندگی های لگنی هنگامی رخ می دهد که چسبندگی ها یا زخم اندام های مجاور را به هم متصل می کنند. شایع ترین اندام های آسیب دیده در ناحیه لگن یا نزدیک آن لوله های فالوپ، رحم، تخمدان و مثانه هستند. چسبندگی ها در درجه اول ناشی از التهاب یا عفونت ناحیه لگن هستند. همچنین به عنوان بافت اسکار، چسبندگی های ناشی از عفونت، اندومتریوز یا جراحی های گذشته می توانند باعث درد شوند (۱۱).
o بقایای تخمدان
پس از جراحی برداشتن رحم، تخمدان و لوله های فالوپ، ممکن است یک قطعه کوچک تخمدان به طور تصادفی داخل آن باقی بماند و بعدا کیست های دردناکی ایجاد شود (۱۱).
o فیبروئیدها
فیبروئیدها زائده های غیر سرطانی هستند که داخل یا اطراف رحم رشد می کنند. این زائده ها از بافت ماهیچه ای و فیبری تشکیل شده اند و اندازه آن ها متفاوت است. آن ها گاهی به عنوان میوم های رحمی یا لیومیوم ها شناخته می شوند. بسیاری از زنان نمی دانند که فیبروئید دارند زیرا هیچ علامتی ندارند. این رشد غیر طبیعی در رحم ممکن است باعث فشار یا احساس سنگینی در ناحیه تحتانی شکم شود، که به ندرت باعث درد شدید می شوند مگر اینکه از منبع خون محروم شوند و شروع به مردن کنند (۵).
o سندرم روده تحریک پذیر
علائم مرتبط با سندرم روده تحریک پذیر نفخ، یبوست یا اسهال می تواند منبع درد و فشار لگن باشد. یبوست مزمن و دیورتیکولیت (هنگامی که لکه های برآمده کوچک در دستگاه گوارش شکل می گیرند) نیز می توانند در درد لگن نقش داشته باشند (۱۱).
o سندرم مثانه دردناک (سیستیت بینابینی)
این وضعیت با درد مکرر در مثانه و نیاز مکرر به ادرار کردن همراه است. ممکن است با پر شدن مثانه درد لگنی را تجربه شود که، ممکن است پس از خالی کردن مثانه به طور موقت بهبود یابد (۱۱).
o سندرم گرفتگی لگن
برخی پزشکان بر این باورند که بزرگ شدن رگ های واریسی اطراف رحم و تخمدان ممکن است منجر به درد لگن شود. با این حال، پزشکان دیگر بسیار کم تر مطمئن هستند که سندرم گرفتگی لگن علت درد لگن است زیرا بیشتر زنان با رگ های بزرگ شده در لگن هیچ درد مرتبطی ندارند (۱۱).
o عوامل روانی
افسردگی،تشویش، استرس مزمن و.. ممکن است خطر دردهای مزمن لگنی را افزایش دهد. پریشانی عاطفی درد را بدتر می کند و زندگی با درد مزمن به پریشانی عاطفی کمک می کند. این دو عامل اغلب به یک چرخه معیوب تبدیل می شوند (۱۱).
درد مزمن لگنی چگونه تشخیص داده می شود؟
معاینه همراه با علائم گزارش شده، به پزشک کمک می کند تا تعیین کند که کدام اندام ها تحت تاثیر قرار گرفته اند، اگر عفونت احتمالا وجود دارد، و چه آزمایش ها و روش های اضافی نیاز است. این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد (۱۱):
• تست های آزمایشگاهی
از جمله نمونه ادرار برای یافتن عفونت های مثانه، سنگ کلیه یا بارداری.
اگر فرد باردار باشد، پزشک سونوگرافی انجام خواهد داد تا به دنبال بارداری خارج از رحم باشد.
همچنین ممکن است دستور داده شود تا شمارش سلول های خونی ( گلبول های سفید WBC ) برای نشانه های عفونت بررسی شود.
• سونوگرافی لگنی
که از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از اندام های لگنی برای جستجوی کیست ها استفاده می کند.
• لاپاراسکوپی
در این روش جراح یک برش کوچک در نزدیکی ناف ایجاد می کند و ابزارهای کوچک و یک لاپاراسکوپ (با یک نور و دوربین در نوک آن) را وارد می کند تا به دنبال منبع درد بگردد.
• ام آر آی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی)
که در آن آهن رباها و امواج رادیویی تصاویری از لگن ایجاد می کنند.
• سیستوسکوپی
روشی است که از یک لوله نازک به همراه یک دوربین برای بررسی داخل مثانه استفاده می کند. در واقع سیستوسکوپی نوعی آندوسکوپی مثانه ادراری از طریق مجرای ادراری است. مجرای ادرار لوله ای است که ادرار را از مثانه به بیرون بدن حمل می کند. سیستوسکوپی عدسی هایی مانند تلسکوپ یا میکروسکوپ دارد.
• کولونوسکوپی
کولونوسکوپی یا کولوسکپی معاینه آندوسکوپی روده بزرگ و بخش دیستال روده کوچک با یک دوربین CCD یا یک دوربین فیبر نوری بر روی یک لوله انعطاف پذیر است که از مقعد عبور می کند و برای جمع آوری تصاویر از داخل روده بزرگ استفاده می کند.
سبک زندگی و درمان های خانگی
درد مزمن می تواند تاثیر عمده ای بر زندگی روزمره داشته باشد. هنگامی که درد هست، ممکن است در خوابیدن، ورزش کردن یا انجام کارهای فیزیکی فرد دچار مشکل شود. درد مزمن همچنین می تواند باعث اضطراب و استرس شود که به نوبه خود همین عوامل ممکن است درد را بدتر کند. تکنیک های آرامش می توانند به آزاد کردن تنش، کاهش درد، آرام کردن احساسات و القای خواب کمک کنند. بسیاری از تکنیک ها را می توانید خودتان یاد بگیرید، مانند مدیتیشن و تنفس عمیق. همچنین پدهای حرارتی، استراحت، یا فیزیوتراپی کف لگن، می توانند درد عضلانی را کاهش دهد. مشاوره یا صحبت با یک متخصص بهداشت روانی می تواند به توسعه روش های مقابله با درد کمک کند (۱،۸،۹،۱۱).
پزشکی جایگزین
• طب سوزنی
شواهد محدود نشان می دهد که طب سوزنی ممکن است برای برخی از علل درد لگن مفید باشد. در طول درمان طب سوزنی، یک پزشک سوزن های کوچکی را در نقاط دقیق به پوست شما وارد می کند. تسکین درد ممکن است ناشی از آزاد شدن اندورفین ها، که مسکن های طبیعی بدن شما هستند؛ باشد، اما این تنها یکی از نظریه های بسیار در مورد نحوه کار طب سوزنی است. طب سوزنی به طور کلی یک درمان ایمن محسوب می شود. اگر می خواهید درمان مکمل یا جایگزین را امتحان کنید با پزشک خود صحبت کنید (۱۱).
درمان
هدف از درمان کاهش علائم درد و بهبود کیفیت زندگی است. اگر پزشک بتواند علت خاصی را مشخص کند، درمان روی آن علت متمرکز خواهد شد. با این حال، اگر علتی شناسایی نشود، درمان بر مدیریت درد و سایر علائم متمرکز خواهد بود. برای بسیاری از زنان، رویکرد بهینه شامل ترکیبی از درمان ها است (۱۱).
داروها
بسته به علت، پزشک ممکن است تعدادی از داروها را برای درمان بیماری توصیه کند، مانند (۹،۱۱):
۱. تسکین دهنده درد
داروهای ضددرد مانند آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، غیره) یا استامینوفن (Tylenol، غیره) ممکن است تسکین بخشی از درد لگن را فراهم کنند. گاهی اوقات ممکن است نیاز به تجویز داروهای ضددرد باشد. با این حال داروهای ضد درد به تنهایی به ندرت مشکل دردهای مزمن را حل می کنند. داروهای ضد درد، اغلب به شکل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن نیز ممکن است کمک کنند.
۲. درمان های هورمونی
برخی از زنان متوجه می شوند روزهایی که درد لگنی دارند ممکن است با مرحله خاصی از چرخه قاعدگی و تغییرات هورمونی که تخمک گذاری و قاعدگی را کنترل می کند، همزمان شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، داروهای هورمونی ممکن است به تسکین درد لگن کمک کنند.
۳. آنتی بیوتیک ها
اگر عفونت منشا درد باشد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند.
۴. داروهای ضد افسردگی
برخی از انواع داروهای ضد افسردگی می توانند برای دردهای مزمن مفید باشند. به نظر می رسد داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین، نورترپتیلین و غیره اثرات ضد افسردگی دارند. آن ها ممکن است به بهبود درد مزمن لگن حتی در زنانی که افسردگی ندارند، کمک کنند.
روش های دیگر درمان
پزشک ممکن است درمان ها یا روش های خاصی را به عنوان بخشی از درمان برای دردهای مزمن لگنی توصیه کند. این روش ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
o فیزیوتراپی
تمرین های کششی، ماساژ و سایر تکنیک های تمدد اعصاب ممکن است درد مزمن لگنی را بهبود بخشد. یک فیزیوتراپیست می تواند در این درمان ها کمک کند و در توسعه استراتژی های مقابله با درد کمک کند. گاهی اوقات فیزیوتراپیست ها با استفاده از یک ابزار پزشکی به نام تحریک عصب الکتریکی بین جلدی (TENS) نقاط خاصی از درد را هدف قرار می دهند. TENS ایمپالس های الکتریکی را به مسیرهای عصبی مجاور می رساند. فیزیوتراپیست ها همچنین ممکن است از یک تکنیک روانشناسی به نام بیوفیدبک استفاده کنند، که کمک می کند تا بیمار نواحی ماهیچه های درگیر را شناسایی کند تا بتواند یاد بگیرد که آن نواحی را آرام کند (۱، ۱۱).
o تحریک عصبی (تحریک نخاعی)
این درمان شامل کاشت دستگاهی است که مسیرهای عصبی را مسدود می کند تا سیگنال درد نتواند به مغز برسد. بسته به علت درد لگن ممکن است مفید باشد.
o تزریق نقطه تریگر
اگر پزشک نقاط خاصی را که در آن ها درد حس میشود پیدا کند، ممکن است از تزریق داروی بی حسی به آن نقاط دردناک کمک کند. این دارو که معمولا بی حسی موضعی طولانی مدت است، می تواند درد را مهار کرده و ناراحتی را تسکین دهد.
o روان درمانی
اگر درد می تواند با افسردگی، اختلال شخصیت، ازدواج مشکل دار یا بحران خانوادگی گره بخورد، ممکن است صحبت کردن با روانشناس یا روان پزشک مفید باشد. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد، مانند رفتاردرمانی شناختی و بیوفیدبک ( بیوفیدبک تکنیکی است که می توان از آن برای یادگیری کنترل برخی از عملکردهای بدن مانند ضربان قلب استفاده کرد. ). صرف نظر از علت اصلی درد، روان درمانی می تواند به استراتژی های مقابله با درد کمک کند (۱۰).
روش های جراحی
برای اصلاح یک مشکل اساسی که باعث درد مزمن لگن می شود، پزشک ممکن است یک عمل جراحی را توصیه کند، مانند:
• جراحی لاپاروسکوپیک
در صورت داشتن آندومتریوز ، پزشکان می توانند با استفاده از جراحی لاپاراسکوپی، چسبندگی ها یا بافت آندومتر را حذف کنند. در طول جراحی لاپاراسکوپی، جراح یک ابزار باریک (لاپاراسکوپ) را از طریق یک برش کوچک در نزدیکی ناف قرار می دهد و ابزارهایی را برای برداشتن بافت آندومتر از طریق یک یا چند برش کوچک دیگر وارد می کند (۱) .
• هیسترکتومی
در موارد نادر و پیچیده، پزشکان ممکن است برداشتن رحم (هیسترکتومی)، لوله های فالوپ (فالوپینگکتومی)یا تخمدان (اوورکتومی) را توصیه کنند. پیامدهای بهداشتی مهمی برای داشتن این روش وجود دارد. پزشک شما قبل از توصیه این گزینه مزایا و خطرات آن را به طور مفصل مورد بحث قرار خواهد داد