راه های درمان آپنه خواب

آپنه خواب یک اختلال خواب بالقوه جدی است که در آن تنفس مکرر متوقف و شروع می شود.

اگر با صدای بلند خروپف کنید و حتی پس از یک خواب کامل شبانه احساس خستگی کنید، ممکن است آپنه خواب داشته باشید. آپنه خواب زمانی است که تنفس شما متوقف می شود و هنگام خواب شروع می شود. شایع ترین نوع آپنه خواب انسدادی (OSA) نام دارد. آپنه خواب باید درمان شود زیرا می تواند به مشکلات جدی تری منجر شود.
انواع اصلی آپنه خواب عبارتند از (۱):

۱. آپنه خواب انسدادی (OsA)، که شایع ترین شکل آن است که زمانی رخ می دهد که عضلات گلو شل می شوند و جریان هوا به ریه ها را مسدود می کنند.
۲. آپنه خواب مرکزی (CSA)که زمانی رخ می دهد که مغز سیگنال های مناسبی را به ماهیچه هایی که تنفس را کنترل می کنند، ارسال نمی کند.
۳. آپنه خواب مرکزی اورژانسی در درمان، همچنین به عنوان آپنه خواب پیچیده شناخته می شود، که زمانی اتفاق می افتد که فردی مبتلا به OSA باشد با یک مطالعه خواب تشخیص داده شد – که در هنگام دریافت درمان OSA به CSA تبدیل می شود.
علائم

علائم آپنه انسدادی و مرکزی خواب با هم همپوشانی دارند و گاهی تعیین نوع آن را دشوار می کنند. شایع ترین علائم آپنه انسدادی و مرکزی خواب عبارتند از (۱):
• خروپف بلند.
• قسمت هایی که در آن ها تنفس در طول خواب متوقف می شود که توسط فرد دیگری گزارش خواهد شد.
• گاز گرفتن برای هوا در هنگام خواب
• بیدار شدن با دهانی خشک
• سردرد صبحگاهی
• مشکل در خواب ماندن که به بی خوابی معروف است.
• خواب آلودگی بیش از حد در روز که به خواب آلودگی بیش از حد معروف است.
• حواس پرتی هنگام بیداری
• بی ثباتی

علل
آپنه خواب انسدادی (OSA)

یک راه هوایی باز در طول تنفس معمول در طول خواب و یک راه هوایی مسدود در کسی که آپنه انسدادی خواب دارد. این نوع آپنه خواب زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های پشت گلو شل می شوند. این ماهیچه ها کام نرم، قطعه مثلثی بافت آویزان از کام نرم به نام لوزه ها، دیواره های کناری گلو و زبان را حمایت می کنند.
هنگامی که ماهیچه ها شل می شوند، راه هوایی شما تنگ یا بسته می شود. شما نمی توانید به اندازه کافی هوا دریافت کنید، که می تواند سطح اکسیژن خون شما را کاهش دهد. مغز شما حس می کند که نمی توانید نفس بکشید، و به طور خلاصه شما را بیدار می کند تا بتوانید راه هوایی خود را باز کنید. این بیداری معمولا آنقدر کوتاه است که آن را به یاد نمی آورید. ممکن است خرناس بکشید، خفه شوید یا نفس بکشید. این الگو می تواند هر ساعت ۵ تا ۳۰ بار یا بیشتر تکرار شود. این کار رسیدن به مراحل عمیق و آرام خواب را دشوار می کند (۱).
آپنه خواب مرکزی(CSA)

این شکل کم تر رایج آپنه خواب زمانی رخ می دهد که مغز شما نتواند سیگنال هایی را به ماهیچه های تنفسی شما ارسال کند. این بدان معنی است که شما برای مدت کوتاهی هیچ تلاشی برای تنفس نمی کنید. ممکن است با تنگی نفس بیدار شوید یا زمان سختی برای خوابیدن یا خوابیدن داشته باشید (۱).
عوامل خطر

آپنه خواب می تواند هر کسی، حتی کودکان را تحت تاثیر قرار دهد اما عوامل خاصی خطر شما را افزایش می دهند.
آپنه خواب انسدادی (OSA)
عواملی که خطر این نوع آپنه خواب را افزایش می دهند عبارتند از (۱):
• وزن اضافی: چاقی خطر رسوب چربی در اطراف راه هوایی فوقانی را به شدت افزایش می دهد و می تواند مانع تنفس شما شود.
• محیط گردن: افراد با گردن های ضخیم تر ممکن است راه های هوایی باریک تری داشته باشند.
• راه هوایی باریک: ممکن است گلوی باریکی را به ارث برده باشید. لوزه ها یا آدنوئیدها نیز می توانند راه هوایی را به ویژه در کودکان بزرگ و مسدود کنند.
• مردان؛ ۲ تا ۳ برابر بیشتر از زنان دچار آپنه خواب می شوند. با این حال، زنان در صورتی که اضافه وزن داشته باشند یا دوران یائسگی را پشت سر گذاشته باشند، خطر آن ها را افزایش می دهند.
• آپنه خواب بیشتر در سالمندان رخ می دهد.
• سابقه خانوادگی: داشتن اعضای خانواده مبتلا به آپنه خواب ممکن است خطر شما را افزایش دهد.
• استفاده از الکل، داروهای مسکن یا آرام بخش. این مواد عضلات گلوی شما را شل می کنند که می تواند آپنه انسدادی خواب را بدتر کند.
• سیگار کشیدن: سیگاری ها سه برابر بیشتر از افرادی که هرگز سیگار نکشیده اند، دچار آپنه انسدادی خواب می شوند. سیگار کشیدن می تواند میزان التهاب و احتباس مایعات در راه هوایی فوقانی را افزایش دهد.
• گرفتگی بینی: اگر در تنفس از طریق بینی مشکل دارید؛ چه به دلیل مشکل آناتومیک و چه به دلیل آلرژی، احتمال بیشتری وجود دارد که دچار آپنه انسدادی خواب شوید.
• شرایط پزشکی: نارسایی قلبی، فشار خون بالا و دیابت نوع ۲ برخی از شرایطی هستند که ممکن است خطر آپنه انسدادی خواب را افزایش دهند. سندرم تخمدان پلی کیستیک، اختلالات هورمونی، سکته مغزی قبلی و بیماری های مزمن ریوی مانند آسم نیز می توانند خطر را افزایش دهند.
آپنه خواب مرکزی(CSA)
عوامل خطرساز برای این نوع آپنه خواب عبارتند از (۱،۲):

• افراد میانسال و مسن تر در معرض خطر بیشتر آپنه خواب مرکزی هستند.
• آپنه خواب مرکزی در مردان شایع تر از زنان است.
• اختلالات قلبی: داشتن نارسایی احتقانی قلب خطر آن را افزایش می دهد.
• استفاده از داروهای ضددرد به ویژه داروهای ضددرد مانند متادون خطر آپنه خواب مرکزی را افزایش می دهد.
• سکته مغزی: داشتن سکته مغزی خطر آپنه خواب مرکزی را افزایش می دهد.

آپنه
پیچیدگی ها

آپنه خواب یک بیماری جدی پزشکی است. اختلالات OSA می تواند شامل موارد زیر باشد (۱):
• خستگی در روز: بیداری های مکرر مرتبط با آپنه خواب، خواب معمولی و ترمیمی را غیرممکن می کند و به نوبه خود باعث خواب آلودگی شدید در روز، خستگی و تحریک پذیری می شود. ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشید و در محل کار، هنگام تماشای تلویزیون یا حتی هنگام رانندگی به خواب بروید. افراد مبتلا به آپنه خواب، خطر حوادث رانندگی و محل کار را افزایش می دهند. کودکان و نوجوانان مبتلا به آپنه خواب ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند یا مشکلات رفتاری داشته باشند.
• فشار خون بالا یا مشکلات قلبی: افت ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول OSA رخ می دهد، فشار خون را افزایش می دهد و به سیستم قلبی – عروقی فشار وارد می کند. داشتن OSA خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش می دهد که با نام فشار خون بالا نیز شناخته می شود.
OSA همچنین ممکن است خطر حمله قلبی مکرر، سکته مغزی و ضربان نامنظم قلب، مانند فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد.
• دیابت نوع ۲: داشتن آپنه خواب خطر ابتلا به مقاومت به انسولین و دیابت نوع ۲ را افزایش می دهد.
• سندرم متابولیک: این اختلال که شامل فشار خون بالا، سطح غیرطبیعی کلسترول، قند خون بالا و افزایش دور کمر است، با خطر بالاتر بیماری قلبی مرتبط است.
• مشکلات مربوط به دارو و جراحی: آپنه خواب انسدادی نیز یکی از نگرانی های مربوط به داروهای خاص و بی هوشی عمومی است. افراد مبتلا به آپنه خواب ممکن است پس از جراحی بزرگ دچار عوارض شوند، زیرا مستعد مشکلات تنفسی هستند، به خصوص هنگامی که آرام گرفته و روی پشت خود دراز کشیده اند. قبل از انجام عمل جراحی، به پزشک خود در مورد آپنه خواب و نحوه درمان آن بگویید.
• مشکلات کبد: افراد مبتلا به آپنه خواب با احتمال بیشتری نتایج نامنظمی در تست های عملکرد کبد دارند و کبد آن ها با احتمال بیشتری علائمی از بیماری کبد چرب غیرالکلی را نشان می دهد.
• شرکای محروم از خواب: خروپف بلند می تواند هر کسی را که در نزدیکی می خوابد از استراحت خوب باز دارد. معمولاً شریک زندگی مجبور است به اتاق دیگری یا حتی طبقه دیگری از خانه برود تا بتواند بخوابد.
پیچیدگی های CSA می تواند شامل موارد زیر باشد:
خستگی: بیداری مکرر مرتبط با آپنه خواب، خواب معمولی و ترمیمی را غیرممکن می کند. افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی اغلب خستگی شدید، خواب آلودگی روزانه و تحریک پذیری دارند. ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشید و در محل کار، هنگام تماشای تلویزیون یا حتی هنگام رانندگی به خواب بروید.
مشکلات قلبی – عروقی: افت ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول آپنه خواب مرکزی رخ می دهد، می تواند بر سلامت قلب تاثیر منفی بگذارد. اگر بیماری قلبی زمینه ای وجود داشته باشد، این حملات مکرر اکسیژن خون پایین موسوم به هیپوکسی یا هیپوکسمی پیش آگهی را بدتر می کند و خطر ریتم های نامنظم قلب را افزایش می دهد.
درمان هایی برای OSA (1،۳):

• فشار هوای مثبت مداوم (CPAP): اگر دچار آپنه انسدادی متوسط تا شدید خواب هستید، ممکن است از استفاده از دستگاهی که فشار هوا را در حین خواب از طریق ماسک منتقل می کند، بهره مند شوید. با (CPAP (SEE-pap فشار هوا تا حدودی بیشتر از فشار هوای اطراف است و فقط کافی است که مجاری فوقانی راه هوایی خود را باز نگه دارید و از آپنه و خروپف جلوگیری کنید. اگرچه CPAP رایج ترین و قابل اعتمادترین روش درمان آپنه خواب است، اما برخی افراد آن را سخت یا ناراحت کننده می دانند. در صورت بروز مشکل، استفاده از دستگاه CPAP را متوقف نکنید. علاوه بر این، اگر با وجود درمان هنوز خروپف می کنید یا دوباره خروپف می کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر وزن شما تغییر کرد، تنظیمات فشار دستگاه CPAP ممکن است نیاز به تنظیم داشته باشد.
• سایر دستگاه های فشار راه هوایی: اگر استفاده از دستگاه CPAP همچنان برای شما مشکل ساز است، ممکن است بتوانید از نوع دیگری از دستگاه فشار راه هوایی استفاده کنید که به طور خودکار فشار را در حین خواب تنظیم می کند. واحدهایی که فشار راه هوایی مثبت دو سطحی (BPAP) را تامین می کنند نیز در دسترس هستند. این دستگاه ها فشار بیشتری را هنگام تنفس و فشار کمتری را هنگام بازدم فراهم می کنند.
• وسایل دهانی: گزینه دیگر استفاده از وسایل دهانی است که برای باز نگه داشتن گلو طراحی شده اند. CPAP نسبت به وسایل دهانی موثرتر است، اما استفاده از وسایل دهانی ممکن است آسان تر باشد. برخی از این وسایل برای باز کردن گلو با جلو آوردن فک طراحی شده اند که گاهی اوقات می توانند خروپف و آپنه خفیف انسدادی خواب را تسکین دهند. تعدادی دستگاه از دندان پزشک شما موجود است. ممکن است لازم باشد قبل از پیدا کردن دستگاهی که برای شما کار می کند، دستگاه های مختلفی را امتحان کنید. هنگامی که تناسب مناسب را پیدا کردید، باید در طول سال اول به طور مکرر با دندان پزشک خود و سپس به طور منظم بعد از آن برای اطمینان از خوب بودن تناسب و ارزیابی مجدد علائم آن همراه شوید.
جراحی برای OSA (1):

جراحی ممکن است یک گزینه برای افراد مبتلا به OSA باشد، اما معمولاً تنها پس از شکست سایر درمان‌ها. به طور کلی، حداقل یک آزمایش سه ماهه از سایر گزینه های درمانی قبل از در نظر گرفتن جراحی پیشنهاد می شود. با این حال، برای تعداد کمی از افراد با مشکلات خاص ساختار فک، جراحی اولین گزینه خوب است.
گزینه های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برداشتن بافت: در طی این روش (uvulopalatopharyngoplasty)، جراح بافت پشت دهان و بالای گلو را برمی دارد. لوزه ها و آدنوئیدهای شما نیز معمولاً برداشته می شوند. این نوع جراحی ممکن است در جلوگیری از لرزش ساختارهای گلو و ایجاد خروپف موفقیت آمیز باشد. این روش کمتر از CPAP موثر است و به عنوان یک درمان قابل اعتماد برای آپنه انسدادی خواب در نظر گرفته نمی شود. برداشتن بافت‌های پشت گلو با انرژی فرکانس رادیویی (ابلیشن با فرکانس رادیویی) ممکن است گزینه‌ای برای کسانی باشد که نمی‌توانند CPAP یا دستگاه‌های خوراکی را تحمل کنند.
• انقباض بافت: گزینه دیگر کوچک کردن بافت پشت دهان و پشت گلو با استفاده از فرسایش فرکانس رادیویی است. این روش ممکن است برای آپنه خواب خفیف تا متوسط استفاده شود. یک مطالعه نشان داد که این کار اثراتی مشابه برداشت بافت دارد، اما با خطرات جراحی کمتر.
• تغییر موقعیت فک: در این روش، فک از باقی مانده استخوان های صورت به سمت جلو حرکت می کند. این امر فضای پشت زبان و کام نرم را بزرگ می کند و احتمال انسداد را کمتر می کند. این روش به عنوان پیشرفت فک بالا شناخته می شود.
• ایمپلنت ها: میله های نرم که معمولاً از پلی استر یا پلاستیک ساخته می شوند، پس از بی حس شدن با یک بی حس کننده موضعی، با جراحی در کام نرم کاشته می شوند. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه ایمپلنت ها چقدر خوب کار می کنند مورد نیاز است.
• تحریک اعصاب: این نیاز به جراحی برای وارد کردن یک محرک برای عصب کنترل کننده حرکت زبان (عصب هیپوگلاس) دارد. افزایش تحریک به نگه داشتن زبان در موقعیتی کمک می کند که راه هوایی را باز نگه دارد. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
• ایجاد یک گذرگاه هوایی جدید، به نام تراکئوستومی: اگر درمان های دیگر شکست خورده و دچار آپنه خواب شدید و تهدید کننده زندگی هستید، ممکن است به این شکل از جراحی نیاز داشته باشید. در این روش، جراح شما یک سوراخ در گردن شما ایجاد می کند و یک لوله فلزی یا پلاستیکی را وارد می کند که از طریق آن تنفس می کنید. در طول روز دهانه را پوشیده نگه می دارید. اما در شب شما آن را باز می کنید تا هوا از ریه های شما عبور کند و از آن عبور کند و از مجرای مسدود شده هوا در گلو عبور کند.
سایر انواع جراحی ممکن است به کاهش خروپف و کمک به درمان آپنه خواب با پاک کردن یا بزرگ کردن مجاری هوا کمک کند:
– جراحی برای برداشتن لوزه های بزرگ یا آدنوئید.
– جراحی کاهش وزن که به عنوان جراحی چاقی نیز شناخته می شود.
درمان های CSA (1،۴):

– درمان مشکلات پزشکی مرتبط: علل احتمالی آپنه خواب مرکزی شامل اختلالات قلبی یا عصبی عضلانی است و درمان آن شرایط ممکن است کمک کننده باشد. سایر روش‌های درمانی که ممکن است برای CSA استفاده شوند عبارتند از: اکسیژن مکمل، CPAP، BPAP و تهویه سروو تطبیقی (ASV).
– تغییر دارو: ممکن است دارویی برای شما تجویز شود که به مدیریت تنفس شما کمک کند، مانند استازولامید. اگر داروها CSA شما را بدتر می کنند، مانند مواد افیونی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است داروهای شما را تغییر دهد.
– اکسیژن مکمل: اگر آپنه مرکزی خواب دارید، استفاده از اکسیژن مکمل در هنگام خواب ممکن است کمک کند. انواع مختلفی از اکسیژن با دستگاه هایی برای رساندن اکسیژن به ریه های شما در دسترس است.
– سروو تهویه تطبیقی (ASV): این دستگاه جریان هوا که اخیراً تأیید شده است، الگوی تنفس معمولی شما را یاد می‌گیرد و اطلاعات را در رایانه داخلی ذخیره می‌کند. بعد از اینکه به خواب می روید، دستگاه از فشار برای تنظیم الگوی تنفس شما و جلوگیری از مکث در تنفس شما استفاده می کند. ASV ممکن است یک گزینه برای برخی از افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی اورژانسی باشد. با این حال، ممکن است برای افرادی که آپنه خواب مرکزی غالب و نارسایی قلبی پیشرفته دارند، انتخاب خوبی نباشد. و ASV برای کسانی که نارسایی قلبی شدید دارند توصیه نمی شود.
سبک زندگی و درمان های خانگی

در برخی موارد، مراقبت از خود ممکن است راهی برای مقابله با آپنه انسدادی خواب و احتمالا آپنه خواب مرکزی باشد. این توصیه ها را امتحان کنید (۱):
• کاهش وزن اضافی: حتی یک کاهش وزن جزئی ممکن است به کاهش انقباض گلوی شما کمک کند. در برخی موارد، آپنه خواب می تواند در صورت بازگشت به وزن سالم برطرف شود، اما در صورت بازیابی وزن می تواند عود کند.
• ورزش منظم: می تواند به کاهش علائم آپنه انسدادی خواب حتی بدون کاهش وزن کمک کند. سعی کنید ۳۰ دقیقه فعالیت متوسط مانند پیاده روی سریع، بیشتر روزه ای هفته داشته باشید.
• از الکل و برخی داروها مانند آرامبخش ها و قرص های خواب آور اجتناب کنید: این داروها عضلات پشت گلو را شل می کنند و در تنفس اختلال ایجاد می کنند.
• بر روی پهلو یا شکم خود بخوابید نه بر روی پشت: خوابیدن بر روی پشت می تواند باعث شود زبان و کام نرم شما به پشت گلوی شما تکیه کند و راه هوایی شما را مسدود کند. برای جلوگیری از غلت خوردن به پشت در هنگام خواب، سعی کنید یک توپ تنیس را به پشت ساق پا متصل کنید. همچنین دستگاه های تجاری وجود دارند که هنگامی که در خواب به پشت خود می غلتید، مرتعش می شوند.
• سیگار نکشید: اگر سیگاری هستید، به دنبال منابعی باشید که به شما در ترک سیگار کمک کنند.