کدام منطق بر رفتار «سیما» حاکم است؟

خبرگزاری فارس:‌ علی احمدی فراهانی: ‌۱- در این مقطع از تاریخ انقلاب اسلامی، دشمنان عزت و استقلال این مرز و بوم، دریافته‌اند که مواجهه فرهنگی وجنگ نرم می‌تواند آنان را به همه و یا دست کم بخشی از آمال خویش ، نائل سازد.

در این میان اما، دست یازیدن به «تاریخ» از بنیادین‌ترین راهبردهای آنان به شمار می رود. چه اینکه تاریخ هم «جذاب» است چه اینکه ذاتا قصه گوست و هم «جهت آفرین»، چرا که ناخواسته ذهن مخاطب جویای حقیقت را، با خویشتن همراه می سازد.

نگاهی به حجم گسترده آثاری که در غالب بازخوانی و تحلیل تاریخ، خاطرات ،سفرنامه ،سیاحتنامه و…الخ، توسط ناسازگاران با نظام، تنها در داخل کشور، چه به صورت رسمی و چه به صورت غیر رسمی و قاچاق تولید می‌شود، شاهدی براین مدعاست. این تازه وصفی از ظاهر و پوسته بیرونی این تلاش گسترده است و گر نه آشفته بازار شبکه‌های مجازی و مستند پراکنی های شبکه‌های ماهواره‌ای، لایه زیرین و سرسام آور این رویکرد غوغا محور است.

۲-در برابر این لشگر کشی گسترده غوغائیان و معاندان، ابواب جمعی فرهنگی نظام اسلامی چه کرده‌اند؟ صاحب این قلم میل ندارد که بر خلاف کلیشه گویی های اصحاب سیاست در این روزگار، اصطلاح«تقریبا هیچ» را به کار ببرد، اما ظاهرا از آن گریزی نیز ندارد! باید اذعان داشت که آنچه دستگاههای فرهنگی در مواجهه با این موج گسترده تاریخ سازی انجام می دهند،تقریبا هیچ بوده است! بگذریم از اینکه بسیاری از هرآنچه که برای اسقاط تکلیف!؟در این حوزه تولید می‌شود، فاقد عمق و کیفیت لازم برای هم آوردی با تولیدات طرف مقابل است.بنابراین می‌توان گفت که نهادهای متولی فعالیت فرهنگی و تاریخی، هنوز یا اهمیت موضوع را درک نکرده اند و یا توانایی علمی و عملی لازم را برای انجام وظایف خود ندارند،و تنها آنچه در این میان همچنان خودنمایی می کند، ترکتازی تاریه پردازانِ مخالف با نظام اسلامی است.

۳- در سالیان اخیر اما، نمونه هایی نیز از مواجهه مناسب و علمی با موج شبهه پراکنی معاندان اندیشه اسلامی و انقلابی نیز پدیدار شده، که سوگمندانه باید اذعان کرد که به چنبره بی تدبیری و ناکارآمدی مسئولان گرفتارآمده و ره به پستوی خاموشی برده است. نمونه بارز این پدیده، برنامه غنی و تحلیلی «شب های تاریخ» است که جمعه شب ها از شبکه اول سیما پخش می شد و به تحلیل رویدادهای نهضت ملی و تاریخ معاصر ایران می پرداخت.

این برنامه و کارشناسان آن،بارها به نقاط ِ عصب تاریخ معاصر ایران نزدیک گشتند که تا به حال در رسانه ملی، بدین ترتیب مجال طرح نیافته بود. مقولاتی از قبیل «حد و رسم تعامل آیت الله کاشانی با حکومت رضاخان»، «زمینه های بازگشت دکتر مصدق به فعالیت های  سیاسی و مبارزاتی پس از خانه نشینی در پی پایان چهاردهمین دوره از مجلس شورای ملی» ، «واکاوی نقش نیروهای موثردر قیام ۳۰ تیر ۱۳۳۲»، «نقش دکتر مصدق در ناکام گذاردن نهضت ملی ایران»،«مبارزات آیت الله طالقانی در بستر نهضت ملی وانقلاب اسلامی» و…ازجمله مواردی بوده که تاکنون در قاب سیما کمتر می‌شد از آن سراغ گرفت. تاثیر مباحث مطرح شده در میز گردهای این برنامه نیز، در دامن زدن به چالش های تاریحی در میان نخبه گان، کاملا مشهود بود، تا جایی که می‌توان با ارائه سند آن را اثبات نمود.

با این مقدمه، باید گفت که این برنامه پژوهشی چندی است که با بی مهری متولیان پخش شبکه یک سیما مواجه شده است،چه اینکه اولا: پخش آن به یک بار درماه تقلیل یافته و ثانیا: تاریخ آن نیز اعلام نمی‌شود! شاید بتوان گفت که نابود کردن یک برنامه روشنگر و آگاهی بخش، به شیوه‌ای بهتر از این برای مسئولان مربوطه، می‌سور نبوده است!!بی تردید رفتارهایی از این دست، جز به تجری بیشتر تاریخ سازان مخالف نظام ونیز دلسردی و بی انگیزگی نیروهای فرهنگی خودی منتهی نخواهدشد. این امر تازه درصورتی است که کارشکنی در این مسیر را، تنها معلول یک خطای محاسباتی و از سر نا آگاهی تلقی کنیم، وگرنه و در غیر این صورت،ماجرا صورتی فجیع تر خواهد یافت و توجه جدی مسئولان ارشد نظام را طلب خواهد کرد.

و کلام واپسین آنکه: صداوسیمای جمهوری اسلامی که به تعبیر امام راحل درمکانت یک دانشگاه عمومی قرار دارد، بیش و پیش از هر چیز، موظف به توجه به ضرورت‌های جامعه و رسالت دستگاهی در قامت خویش است. این رسالت می‌طلبد که نسبت به دفع دسیسه‌های فرهنگی دشمنان – که تاریخ سازی برای دوره معاصر در زمره آنان است – توجهی ویژه مبذول دارد،نه اینکه با رفتارهای مبهم وغیر موجه،حتی ظرفیت ها ی موجود را نیز به رکود ونیستی سوق دهد و چنین مباد!

انتهای پیام/

http://fna.ir/LK8S77